پەریشانم
پهریشانم پهریشانم وڵم که
دوچار دهرد پنهانم وڵم که
وه دهردم ئاشنا کردی، نهکردی
ستهمگهر فکر دهرمانم، وڵم که
وڵم که تا نهوەێ کهس پهي وه دهردم
دو سێ ڕووژێ که مێمانم وڵم که
نهکرد کهس داوهتم خوهم بیمه مێمان
وه کار خوهم پهشیمانم وڵم که
نه ساز من له فوولاد و نه له سهنگ
ههف ههش دە تیکه سوخانم وڵم که
ههمامه ئی سهراێ سهرد و گهرمه
بساو کیسه وه ناوشانم وڵم که
تهنم زانم نهسیب مار و مووره
نه موورم نه سوڵیمانم وڵم که
لهوه ترسم بکێشد کار وه هاوار
نهکەێ کهس گووش وه ئهفقانم وڵم که
وه کام کهس نیهگهردێد چهرخ تا سهر
نه دهرویشم نه سوڵتانم وڵم که
وه بادەێ جام تهڵخ زندەگانی
دهمێ مهست و قهزهڵخانم وڵم که
خراوم کرد خهرابات خەیاڵد
وه دهس چی ئهقل و ئیمانم وڵم که
گوزهشت فهسڵ وههار و مووسم باخ
وه فکر لهرز زمسانم وڵم که
وه سهحراێ خەیاڵ، چۊ قهیس سانی
تو کردی وێڵ ویلانم وڵم که
وه واویلای دڵ ههر شهو ڕهوانه
سرشک قهم وه دامانم وڵم که
وه کام دشمهن بوهم ئای دووس شکایهت
که دووس بی قاتڵ گیانم وڵم که
وڵم که یا نهکه ڕهحمی وه حاڵم
تهنم کردیده زندانم وڵم که
وڵم که! وڵکهرت نیم سوب له مهحشهر
تو کردی خار دهورانم وڵم که
وه ئهرواح شهرهف سهوگهند که دائم
مهلول مهرگ وژدانم وڵم که
شهرهف کوشیاد و وژدان جوانهمهرگ بی
وه بێوژدانی حەیرانم وڵم که
تو کردی بێ سهر و سامان «شامی»
وه مهولا خوهم قهشهنگ زانم وڵم که
شامی کرماشانی
